Pierwotnie Linkin Park nosił nazwę Xero. Mniej więcej w czasie, gdy Chester Bennington odszedł od Grey Daze (obecnie Waterface) i dołączył do LP, odszedł ze składu Mark Wakefield (wokalista), nazwę zespołu zmieniono na Hybrid Theory. Idea tej nazwy polegała na zaznaczeniu tego, że Kalifornijczycy grają nietypową muzykę – hybrydę metalu, elektroniki, rapu, itd. Nazwa jednak okazała się zastrzeżona już przez inny zespół i chciano uniknąć problemów prawnych, w związku z czym zrezygnowano z niej (choć nie do końca, biorąc pod uwagę, że tak nazwali pierwszy album). Następnie rozważano różne inne nazwy dla zespołu m.in.: 'Clear' (ich ulubiona), 'Probing Lagers', 'Platinum Lotus Foundation', 'Ten PM Stocker' (od ulicy Stocker Street, gdzie mieszkał Mike i gdzie członkowie zespołu mieli próby. Jednak ściany mieszkania były bardzo cienkie i o godz. 10 wieczorem sąsiedzi zaczynali protestować). W końcu zdecydowali się na Lincoln Park (wziętą od Parku Lincolna w Santa Monica, gdzie mieszkał Chester). Ale i ta nazwa była już zajęta, przez zespół z Australii, który miał już zajętą nawet domenę internetową, więc ostatecznie, aby znów nie zmieniać całkowicie nazwy zespołu, muzycy zmienili swoją nazwę nieznacznie na Linkin Park. Zespół w czasie Summer Sonic w 2006 roku LP nagrał Hybrid Theory EP, jednak płyta nie została wydana oficjalnie, nagrano jedynie 1000 kopii. Można było ją dostać w późniejszym okresie jedynie przez Linkin Park Underground. Pierwszym nagranym kawałkiem była piosenka And One. Zespół wydał też płytę Hybrid Theory Demos, zawierającą dema piosenek z Hybrid Theory EP oraz Hybrid Theory. Zespół oficjalnie zadebiutował w 2000 płytą Hybrid Theory. Phoenix nie udzielał się na tej płycie, choć napisał do niej parę tekstów, zastąpił go wtedy Scott Koziol, który już na żadnej innej płycie się nie udzielał. Wiadomo, tylko że Phoenix w tym czasie studiował i nie miał czasu na grę. Producentem płyty był wówczas Don Gilmore, jednak ze względu na to, że grali cięższą muzykę niż on dotychczas wydawał i obawiali się, że niewiele może z dalszej współpracy wyniknąć, zawarli kontrakt z wytwórnią Warner Bros Records. Zawarte na Hybrid Theory piosenki zostały w wersji zremiksowanej umieszczone później (latem 2002 r.) na płycie Reanimation, co zostało uznane przez krytykę za typowy przykład "odcinania kuponów". Ich następna płyta – Meteora wydana 24 marca 2003 r. – mimo że zawierała zaledwie 36 minut materiału, została przyjęta ciepło przez fanów, jak i krytyków. Zadebiutowała ona aż w 14 krajach na pierwszych miejscach, a te kraje to: USA, Wielka Brytania, Słowenia, Japonia, Niemcy, Hiszpania, Włochy, Chile, Australia, Indonezja, Irlandia, Tajwan, Norwegia i Szwajcaria. Wydany przez nich album koncertowy w listopad 2003 – Live in Texas – mający przełamać stereotyp tej grupy jako mistrzów studia a amatorów sceny, nie jest jednoznacznie oceniany. Jedni zarzucają mu brak oryginalnych interpretacji, nieciekawe dialogi z publicznością i "komercyjność". Inni (głównie fani zespołu) zwracają uwagę na jego żywiołowość i "power".